"We hadden hagel en sneeuw, het was chaos": deze inwoners van de Côte d'Azur namen deel aan de Ultra Trail du Mont-Blanc en vertellen over deze totaal waanzinnige ervaring

Behalve dat ze afkomstig waren uit de Côte d'Azur, hadden deze drie één ding gemeen: ze kenden de watertemperatuur niet toen ze in het diepe sprongen. Afgelopen vrijdag kruisten ze elkaar waarschijnlijk niet, gezien de drukte, maar ze stonden wel degelijk aan de start van hun eerste UTMB. De afkorting voor een benchmarkwedstrijd: de Ultra-Trail du Mont-Blanc, 175 km en 10.000 hoogtemeters. Een vreemde onderneming.

"Ik kwam anderhalf uur voor de start aan en het zat al vol" , zegt Vincent Fabre, een trailrunner gevestigd (en gediplomeerd) in Tourrette-Levens. Zoals elk jaar was het centrum van Chamonix afgeladen vol en stonden de 2500 ingeschrevenen klaar om de mythe te doorbreken. De UTMB, beschouwd als een van de vier monumenten van het trailrunnen (samen met de Diagonale des Fous, de Western States en de Hardrock 100), staat niet zomaar iedereen toe. Terwijl sommigen het zien als een dure massaloop, dromen anderen ervan om deel te nemen en hebben er geen spijt van als de uitdaging eenmaal is volbracht.

Regen, hagel en sneeuw

"Het is moeilijk om het in één woord samen te vatten, maar het is onvergetelijk", zegt Catherine Tomasoni (44), eveneens lid van de Dynamic Trail in Tourrette-Levens. "Het is een avontuur, een echt hooggebergtepad!"

Dat brengt verrassingen en valkuilen met zich mee die niet altijd even makkelijk te vermijden zijn. "Als je al 7.000 of 8.000 meter hebt geklommen, is wat er nog rest ingewikkeld", geeft Nicolas Allemeersch, een dertiger uit Cannes, toe. "De afdaling na Vallorcine was echt zwaar (zo'n 160 km). Er waren grote rotsen en wortels, je kon helemaal niet meer rennen. En als je al meer dan 20 uur hebt gelopen, ben je niet meer zo helder van geest."

"Het meest opvallende waren de weersomstandigheden in de nacht", zegt Vincent Fabre (28). "Het regende tot kilometer 50. We hadden ook hagel en sneeuw. De temperatuur voelde aan als -6 graden." Genoeg om te kietelen. "Het was chaos bij een van de verzorgingsposten! Je zag de gezichten van de mensen die al gemarkeerd waren na 30 km, iedereen had het koud, bibberde, er was geen glimlach te bekennen... De commissarissen dwongen ons om warme kleren aan te trekken. Dat stuk heeft je echt in vorm gebracht. Alsof ze wilden zeggen: 'Dat is het, dat is waar de UTMB om draait!'"

Trompetten en vermommingen

Om veiligheidsredenen besloten de organisatoren een deel van het parcours af te vlakken. Veel toplopers haakten zelfs af. "De paden zaten vol modder", beschrijft Nicolas Allemeersch. De fans lieten zich echter niet uit het veld slaan: de "buurtrace", zoals sommigen het noemen, trekt duizenden fans. Trompetten, vlaggen en kostuums vrolijkten de route op. "Het was ongelooflijk", legt Fabre uit. " Zelfs in de regen op grote hoogte waren sommigen bezig met fondue! Je bent nooit alleen; het is net alsof je bij de Tour de France bent (glimlacht). Soms was er niet eens een pad: mensen stonden midden op de paden en gingen aan de kant als je aankwam. Je voelt je alsof het de grootste race ter wereld is, de hoofdstad van het trailrunning!"

"Je wordt ontvangen als een koning."

Verder naar achteren in het peloton kreeg Catherine Tomasoni bijna dezelfde steun. En ze genoot van het contact met de andere dappere zielen. "Of je nu een eliterenner bent of een onbekende, het is hetzelfde. In de vluchters word je als een koning ontvangen. En dan is het een wereldwedstrijd, je ziet het verschil: er zijn Chinezen, Japanners, Ethiopiërs..."

Iedereen was gelijkwaardig, of bijna gelijkwaardig. Amateur Vincent Fabre, die tot de besten behoorde, had de eer om een ​​paar minuten te rennen met Courtney Dauwalter, een legende in de discipline. "Zij is degene die met jou komt praten, niet andersom. Ze is heel open! Het was gek, je zou denken dat ze gelukkig was. Ze ging niet vooruit, maar ze was gelukkig (glimlach)." Net als al diegenen die de finishlijn passeerden, zich bewust van het avontuur van hun leven.

Hun RESULTAAT: Nicolas Allemeersch werd 32e van de 1.664 deelnemers (24u08'08''), Vincent Fabre 48e (24u56'33'') en Catherine Tomasoni 1545e (46u17'53'').